C.M. GR-33

C.M. GR-33

miércoles, 29 de agosto de 2012

IX PUYADA DE PANTICOSA KM - V CARRERA PASO DEL ONSO by Patri Cabedo

Com ja anunciavem la passada setmana, la nostra amiga Patri, després de passar un estiu sense parar d'entrenar, competir... en fi... no descansar massa... aquest passat cap de setmana va participar dissabte en el km vertical de Panticosa i el diumenge en la V Carrera Paso del Onso.

Cap de setmana de doblete per a la nostra gran atleta, que va demostrar que en qualsevol de les dos proves, ben diferents, li sobra qualitat!

Ací tenim el kilòmetre vertical contat per Patri...

"KM VERTICAL A PANTICOSA 6.2KM Y 1.000+
 Carrera que pertenece a la copa de Aragón de carreras verticales. Siempre digo lo mismo cuando termino un km vertical: al próximo me traigo unos bastones.
Así que ahí estaba con mis bastones. Pero, ah! que no podemos salir con ellos porque la salida es en masa, y hay que llevar las protecciones de goma… ah… pues nada, se quedan en el coche.
La salida es un tanto extraña… ya que aún no ha terminado de colocarse la gente en la salida cuando dan el pistoletazo. Jod**!!!! Salimos a “3cero” hacia abajo y el primer km es realmente muy rápido. A partir del km 1 ya empezamos a subir, por pista, con algún llaneo por ahí. La cosa se pone fea a partir del km 3 casi. Voy primera, pero convencidísima de que Isabel San Juan, que viene por detrás me adelantará de un momento a otro, porque sube muy bien y se le ve muy fuerte. Yo, con el corazón saliéndome por la boca, con las manos en los cuádriceps y la cabeza mirando al suelo, intento no parar…no dejar de andar hacia arriba, intentar correr en los “descansillos”. Dolor de piernas es lo que siento, que me queman… veo el arco allá arriba, tan pequeño…y que esto no acaba nunca. Me mentalizo en que tengo que sufrir un rato más y ya está. Últimos metros… y veo que la gente intenta correr… y yo…pruebo. Sip sip…vengaaa! Es imposible! Cruzo la meta y un metro más adelante me quedo tirada en la hierba, sentada, reventada… espero a Isabel para darle un abrazo, que me ha hecho sufrir!! Jajaja
Tiempo: 58’00’’
Bajamos andando…buff"

I el dissabte... ens deia que no sabia si correria el diumenge, que li feien mal les cames... A puessss!!! Si no li arriben a fer mal...

"CARRERA POR MONTAÑA “PASO DEL ONSO” 23KM 850+
 Cansada de ayer, y dudando si salir a hacerla o no… mientras me lo pienso voy de camino a Broto comiéndome mi sándwich de nutella. Llego a Broto y allí tengo gente conocida. Si…saldré… saludo a Isabel que también ha venido hoy. Las dos estamos de acuerdo con el cansancio de patas que llevamos de ayer jajaja
Caliento un poco con Pep, y hasta nos hacemos un Sprint!
Nos colocamos en la salida y empezamos.
Menos mal que me dijeron que tuviera cuidado al principio que era de mucho correr… Mi cabeza me dice que hasta que reviente. Que cuando no pueda más ya andaré… y los primeros 5km me salen en 19’44’’ a 3’58’’ !!
  A partir de ahí, hacia arriba, intentando subir trotando. Jesús me anima todo el tiempo. En unos metros de bajada… adiós tobillo! Lo he escuchado…y lo he notado… pero no puedo parar… hoy no. Vamos tres, Jesús, otro chico y yo. No andamos nada… yo noto como me van a explotar los cuádriceps! Pero la euforia del momento no me deja hacer otra cosa que no sea darlo todo hasta reventar. Pasamos pueblos, y es increíble la ilusión y entusiasmo que pone la gente que anima. Yo no puedo dejar de sonreír. Me siento bien, me siento a gusto, me duelen las piernas pero estoy disfrutando, y eso es lo que cuenta.
  Llegamos arriba, km 12, al “paso del Onso” y empieza lo más divertido… la bajada. El otro chico se queda atrás y ya no lo volvemos a ver, y Jesús y yo nos lanzamos hacia abajo como locos casi 4km, hasta llegar al pueblo de Broto, donde un pasillo de gente nos anima, hasta cruzar un puente y salir del pueblo, porque aún queda…
2km durísimos (para mí) con las manos en las piernas y mirando el suelo. El sol ya calienta mucho. Lo ánimos de Jesús son mi salvación! Subo motivada y en cuanto la cosa se pone llana, a tope! Cruzamos el último pueblo, y aquí lo mejor de toda la carrera: 5 o 6 niñas de entre 3 y 12 años más o menos haciéndome un corralillo y corriendo conmigo… buff!!! Increíble!!!
Bajamos un poco y volvemos a subir. Ya queda poco, así que no hay que desmotivarse ahora! Llegamos arriba, miro mi reloj, y le digo a Jesús que me gustaría bajar de 2horas. Y como locos bajamos. Por fin veo el cartel de “META 1KM” y aprieto el lap, aunque no se para que, si uno que yo me sé se ha retirado y no nos podemos apostar nada! Jejej  llegamos a Broto chocándole la mano a un montón de niños y cruzamos la meta!
Conseguido: 1h58’ !!
1ª clasificada, y 11 o 12 de la general!
Y ahora… un poco de hielo para mi tobillo, que está poniéndose un poco azul…"

ENHORABONA PATRI!!! Ens alegrem molt per tu!!!



1 comentario: